(sülieti görünen ada Yunan adası Semadirek)
Haftasonu canım Ada'ma gittik.Öyle güzeldi ki anlatamam..Kaysı ağacımızın üzeri kayısı doluydu, henüz tam olmamışlardı,inşallah biz gidene kadar bitmez! Sizce temmuza kadar kalır mı kayısılar?...Gökçeada...eşime de bana da çok iyi geliyorsun..nasıl sessiz ve dinlendiricisin..nasıl doğalsın..inşallah hep böyle kalırsın..komşuluklar ve dostluklar öyle samimi ve sıcak ki..biz gemiden iner inmez koca bir tas keçi sütüyle geliverdi Hadi abi ziyaretimize, arkasından Ayşe teyzecim geldi bahçesinden topladığı nefis kirazlarıyla, bahçeye hercai menekşeler ve fesleğenler diktik fedakar komşularım Pınar ve Talip'le..İstanbul'un asık suratlı selam vermeyen, adını bile bilmediğimiz karşı komşularından sonra bu sıcak insanlar bizi kendilerine bağımlı yaptılar..Az kaldı unutuyordum Özlem'in nefis sarmalarını ve böreğini..Ecem Mantı'nın sahibi mavi boncuk Günsel teyzenin ''sana çiçek diktim giderken unutma sakın''dediğini (Geçen yaz söz vermiş bana, ben unutmuştum gerçekten)..Gökçeada anlatılmaz yaşanır arkadaşlar...sessizlik, doğallık,bohem bir yer arıyorsanız......
Yeni resimler çekemedim makinemi unutmuştum ama cep telefonumla çektim kayısıları ve cuma akşamının gün batımını(Türkiye'de en son Gökçeada'da gün batar)..
